Il mestiere di vivere

Bazen günde 1 paket sigara içmeme rağmen ertesi gün  hayatımda ağzıma koymamış gibi yabancılaşıp iğrenerek uzak dururdum tek dal sigaradan. Dorio Moreno 'her akşam sarhoş'a ses verirken salıncakta yavaş ve ritmik salınarak kitap okuduğum o an birden neden böyle olduğumu anladım. Özgürlüğüme ve başıma buyrukluğuma öylesine bağlıydım ki nikotinin bile esiri olamayacak kadar uzaktım bağımlılıklardan, hiçbir şeyin beni hapsetmesine izin vermiyordu bedenim.. bunun gibi bi' sürü şey.. bu gece yine dilek taşı çalıyor

Geceler uzun, gündüzler kısaydı. Tıpkı 4 yıl önce olduğu gibi. Güneş doğmadan bitmeyen geceler kahkahalarla, kaçamak bakışlarla, söylenmeyen sözlerle, akılda kalanların yüreğe vuran sızısıyla, tesadüflerle, yaz günlerinin o anlaşılmaz hızı ve neşesiyle, yazlık arkadaşlıklarının hatıraları arasında ardı ardına geçip gidiyordu. Önceden olsa böyle gecelerden sonra yastığıma başımı her yalnız koyuşum içimi burkar, ağlardım. Oysa şimdi gündüzlerin geceleri, gecelerin gündüzleri kovaladığı bu zamanların kuvvetli sularına kendimi bırakarak, zamanı gelip bir köşede durup nefeslenmeyi bekliyorum. Bazen, o zaman hiç gelmeyecekmiş gibi birbirine geçiyor geceler ile gündüzler, o zaman geçen zamanı hiç yaşamamışım gibi uzaklaşıyorum kendimden, anda kayboluyorum, gözlerime yaşlar doluyor. Bir bakış, bir selam, tek bir hareketlenme bütün vücudumu tir tir titretiyor hâlâ. 4 yıl olmuş, dile kolay. Dün gibi. Ama bir şeyler yitermiş. Kendimi yokladığımda içimde o eski heyecanları göremedim. Kalbim dudakl