Il mestiere di vivere

Geçen zamanı biten tuvalet kağıtlarından takip ettim

Geceden habersizce sabaha gözlerimi açtığımda huysuzlanarak yatakta dönüp söylenerek kalkıp tuvalet aynasının karşısında şişmiş ve biçimsizleşmiş suratıma bakarak önceki günlerdeki gibi içimden bir küfür savurup acele acele mutfağa gidip aynı kahvaltılıklarla donatılmış mutfak masasının dünden kalma reçel kapları zeytinler ve yarılanmış peynirin karşısına geçtiğimde belki dışarı bakıp da fark etmeyeceğim ya da belki de hiç bakmayacağım ve hazırlanıp evden çıktığımda göreceğim ki inleyişlerini duyamadığım ağaçlarım fırtınaya yenik düşüp dallarını sarkıtmış olacak ve birkaçı belki sırf ben duyamadım diye kırılıp yerlere yolumun üstüne uzanmış solgun ve buruk bana bakıyor olacak en çok da mücadelenin izleri kanatacak gözlerimi ağaçlarım yapayalnız savrulmuş hırpalanmış ve kırılmış olacaklar ve dalları dökülen yaprakları yere düşen her bir zerreleri gecelerce bu fırtınalı uğursuz akşamın ağıtlarını yakacak... Sabaha birkaç ağaç devrilmiş olacak. Sabaha çığlıklar yutulmuş olacak. Sabah