Aralık, 20
canım her yandığında, insanlar beni hırpaladıkça, gözlerimden ılık yaşların senin yüzünden durmaksızın aktığı aktığı aktığı ve yanaklarımdan kayarken tenimi yaktığı zamanlarda bile hep sana döndüm koşarak... herkesten kaçarak kendimle baş başa kaldığım ve içime baktığım zaman orada hep seni gördüm... ben artık bende değilim, senle bir olduğumu hissettiğim o günden beri yokluğunla bile yarım kalan parçamı tamamlamaya çalışıyorum... tanımadığım bedenlere değse de tenim, bazen kalbim hoplasa da bir başkası için ben her zaman yine sana dönüyorum sevgilim... beni terk ettiğin günden beri hayalinden ve anılarından başka kimsem kalmadı, yapayalnızım... şimdi sarsıla sarsıla ağlarken ben sarıl bana sıkıca, öyle sıkı sarıl ki ben de senin içinde bir yer bulayım kendime... öyle sarıl ki yalnızlıklarımdan sıyrılayım, bir daha gitmeyeceğine inanayım... gideceksen bile sarıl, sadece bir saniye için bile olsa inandır beni, umutsuzum sevgilim, umudum ol...