aralık geçiyor içimden
Aralık, 28
2019
2019
Bazı yaralar üstüne başka insanları yapıştırmakla kapanmıyor.
İnsan öyle aciz, kendini bilmez ve nankör ki bir başkasının canını yakarak kendi acısını dindirebilmekten medet umuyor; acısının sebebini bile bilmeden bir acıyı sırtlanmayı kabulleniyor ve hayatın tüm nimetlerine rağmen yine de en çok acısını bağrına basıyor.
Yazmak, hiçbir acıyı dindirmiyor. Var olmayana varlık da bahşetmiyor. Meçhul bir acıyı aydınlığa da çıkarmıyor. Zihne ait soyutlukları maddeye de büründürmüyor. Öyleyse neden yazmalı?
Acı hep vardı. İnsanlığın varoluşundan beri acı hep oradaydı. Küçük mutluluklara aldanıp acıyı unutmak ne aşağılık bir avuntu! Ne acınası bir uğraş! Acının her an atağa hazır bir düşman gibi beklediğini bilerek nasıl mutlu olur ki insan, kendimizi kandırmak için yaptığımız mutluluk taklidinden başka nedir bu?
Hem sonra acı neydi ki aslında? Ufak kuruntular, beklenmedik mutlulukların sonu, unutulanın hatırlanması, ertelenenin kemiğe dayanması da yeri geldiğinde acı vermez mi? Öyleyse, acı eşyanın tabiatı; insanlığın mayası. Onsuz mutluluk yok. Acı saklanamaz ve unutulamaz. Sadece gözlerini kapatabilirsin acıya, ama yüreğini asla. Oluk oluk kanar içinde acı. Ağladığını duyarsın. Kulaklarını tıkasan yanan etin kokusu gelir burnuna. Bir yerlerden sızar acı.
Acı tedavisi olmayan bir tümördür. İyileştiğini sandıkça defalarca nükseder. En sonunda iyileşme umudunu yitirir ve acına bürünürsün.
Acıdan daha sadık sevgili yoktur. Gözyaşlarıyla yanaklarını yıkayacak başka kimse yoktur. Acı çeken kendinden başka kimsen yoktur çünkü sadece onu bilirsin; Sadece onun varlığını hissedersin. Her an seninle olan tek insan acı çeken kendindir. Tıpkı parmağındaki bir kağıt kesiğinin her an şiddetsiz fakat sürekli sızlamalarıyla huzurunu elinden aldığı zamanlar gibi; acıyan bir sen varsa içinde, onun sızısından başka bir şey duymazsın. Çilekeşlerin bedeni acılarla zihinlerini eğitmeleri de bu yüzdendir. Bir kez sızlayan bir kesiğe kulak vermemeyi öğrenirsen ancak o zaman her an içinde sızlayan insanlık acısına aldırış etmeden hayata tutunabilirsin. Aksi, ölüm.