Kargıma.

batan bir gemiden ilk atılan yük oldum her zaman..

batsın dünyanız yıkılsın taş üstünde taş
terk ettikleriniz, geride bıraktıklarınız, fırlatıp attıklarınız
kabusu olsun beşeriyetinizin
çınlasın hıçkırıkları kulaklarınızda
geceleri altınızda yastık çarşaf titresin
uykularını çaldıklarınız her göz kırptığında
karanlıklarınızı sakladığınız kuyunuzun
en dibinden uzanırsa namert elleriniz
sarkıp da kuyudan bakan omursuzun
kırılsın boynu ve zamanında uzatmadığınız o elleriniz
eğer bir gün insanlığınızın
sizi terk ettiğini fark eder de
dem vuracak olursanız
hayatın anlamsızlığından ya da
etmek isterseniz çapınızı aşan laflar
 inanmak kainatı kapladığına
o aşağıdan baktığınız küçük dertlerinizin
ve büyüklenmek isterseniz karşısında
lütfedip de adam yerine koyanların sizi
terk ettikleriniz, geri bıraktıklarınız, fırlatıp attıklarınız
sessizce dinler umarım sizi yine
gözlerinizin derinlerindeki boşluğa dikerek gözlerini
ve hiç de belli etmeden
tüm bunları bildiğini.