mani

daha önceleri, yakıcı sıcağın yerini ılık bir kızıllığa terk ettiği yaz akşamüstlerinin ve yazla beraber umutların da sonuna gelinen bu zamanda, ilk defa her şey yeni başlıyordu.

içimi umutla dolduran bu temmuz havasında garip bir hafiflik vardı. sanki saçlarımın ucundan damlayan su, esen yele dokundukça ufukta asılı kalan kızıllığa karışarak gökyüzünün moruna akıyordum. 

başımı uzattığım pencereden hızlanarak vuruyordu yüzüme akşam rüzgarı, ankara geceleri yazları da serin olurdu. geceye hazırlanan rüzgar ıslak saçlarımı adeta okşuyordu; nefesime gülücükler dolduruyordu, bilmem neden... 

hiçbir zaman iyimser bir insan olmadım ama bazı bazı içim yaşama dair umutlarla dolar böyle. geçmişten bir koku, havanın ağırlığı, kısa bir melodi, bir anı, hatırlayış... bu temmuz yelinin aklıma estirdiği hangi özlenen günün anısıydı tahmin etmek mümkün değil, yine de belli ki andan zevk aldığımı duyduğum nadir zamanlardan biriymiş. oysa ben temmuzları hep yaz sonunun korkusuyla yaşardım, o yüzden... 

yadırgadığım bir farkındalıkla her şeyin farklı olabileceğini hissediyorum bu kez. avuçlarımdaki zaman öyle kıymetli ki, parmaklarımı araladığım an kum taneleri geri toplanamazcasına akıp gidebilir. sımsıkı tutmalıyım her anı. ellerimden sıyrılacak her bir kum tanesinin farkında olabilirim. bu temmuzu bir yaz bitiminin hazırlığıyla değil; ömrümün tüm yazları bir aya sıkışmış gibi yaşayabilirim. 

ankaraya her gün yaz gelebilir. günbatımlarında ufukta alacalaşan renklerin dansını seyredebilirim; sonra müzikli eğlencelere gidip şehrin yabancısı kalabilirim, boğazımı her akşam farklı bir alkolle serinletebilirim ya da yaz boyu rengarenk kokteyller içebilir ve saçlarım ıslak gezebilirim. 

ama yetişmek ne mümkün zamana. anın gerisinde kalarak yaşanır mı anda? derinlerden hayatı kaçırdığımı duyuyorum her zaman; türlü ihtimaller feda ediliyor an'a. bense sıfırlanan her ihtimalle eksiliyorum. 

hah, işte ben! yaşadıklarından çok yaşayamadıklarıyla vücut bulan, umutlu hülyaları zihninin kabuslarında boğan! aynı anda hem manik hem depresif; ezelden beri yürekli bir pesimist.