y a p a y a l ı n ı z


İnsanlık bu ya
Yetmişinde bile yedinin hayallerini solur
O çocuksu umut ve bağlanma gücü vardır ya
Tek kelimeyle Harikalar Diyarları kurdurur
-Prensesi çamurdan. Ve
Bir hızlı trende, beyaz audi x6lı prensine götüren yolları seyreden-
İşte o çocuksu yanımız insan yapar biraz da bizi
Hemencecik hayallerin dalgalarına bırakıveririz kendimizi
Boğulmayanlar sadece telaşa kapılmayanlardır
...
"Şartlar el vermez"ler bazen
Diyarları 7.2lik depremler vurur
Lakrimalın biri de hınzır ki bekliyor göz bebeğinin kenarında
Sinsi ve ıslak...
Sıcak sıcak, buğday tenleri yaka yaka kayar yanaklardan
Yedilik sevinçleri, ümitleri
Elde avuçta olanı
Yaşama sevincini de katar yanına
İnsanoğlu!
İnsan olmak yeterince zorken bir de olmak insanoğlu...
Kıyıya vurmayı bekler eli kolu bağlı
Halbuki kaldırsa kafasını masmavi bir gökyüzü uçsuz bucaksız uzanıyor üstünde
Sanki onu kucaklamak ister gibi ufuk çizgisinde denize çalıyor
Kıyının arkasında falezi kucaklıyor
E, kaldırsana be adam kafanı!
Orada işte mavinin en güzel tonları!
Orada denizin en derin noktası ve acılarının kıyısı
Bak işte tam şuracıkta kar beyazı bi' martı
Kanatları takip etmeni ister gibi heyecanlı
...
Mutlu olmak için mi yaparsın böyle?
Acımadan duymaz mı tenin mutluluğu?
İnsanoğlu işte; etten kemikten baştan aşağı kocaman bir "olmak dramı"

İçimdeki çocuğu öldür Tanrım!